Alexander McQueen

Ήταν μεγάλη η αγωνία μου τους τελευταίους αυτούς μήνες.Επιθυμούσα διακαώς να αντικρίσω την πρώτη κολεξιόν του οίκου φτιαγμένη εξ' ολοκλήρου από την διάδοχο του Lee,Sarah Burton.
Η αλήθεια είναι πως η άποψη που σχημάτισα αρχικά ήταν λίγο επικριτική απέναντι στην προσπάθειά της,"Μια από τα ίδια"σκέφτηκα"και λίγο άτονα",αγνοώντας στιγμιαία κάτι πολύ σημαντικό,δεν ήταν ο Alexander McQueen πλέον στο τιμόνι του οίκου...επιλεκτική αμνησία έχω αποφασίσει εδώ και καιρό να ονομάζω την πάθηση μου...Η Sarah Burton πιστή συνεργάτιδα του σχεδιαστή τα τελευταία 15 χρόνια κλήθηκε να συνεχίσει το όραμά του,έργο καθόλου εύκολο μιας και ο McQueen ήταν ένα παιδί θαύμα στον χώρο της μόδας,θα μπορούσε κυριολεκτικά να την εξαφανίσει μια στραβοτιμονιά την επόμενη κιόλας στιγμή από το τέλος της επίδειξης.Η σχεδιάστρια έπρεπε απλά να κάνει "ασφαλή"βήματα υπό την προστασία των εντολών που είχε αφήσει ο προκάτοχος της ή έπρεπε να τολμήσει κάτι καινούριο? Αυτή η συλλογή ρούχων παρουσιάστηκε με επιφύλαξη και χαμηλούς τόνους κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο από την θορυβώδη σχεδιαστική ιδιοσυγκρασία του McQueen,αν και νομίζω πως αυτό επεδίωκε και η ίδια η σχεδιάστρια,την ηρεμία. Η Burton προσπάθησε να μαλακώσει λίγο το σκηνικό,δημιουργώντας ένα πιο φυσικό περιβάλλον on stage με διάχυτο φως.
Με κεντρική ιδέα την μητέρα φύση και έντονες αναφορές στις πεταλούδες,το θαλάσσιο στοιχείο και τον αγρό,ξεκίνησε το πολυαναμενόμενο show.Την αρχή έκαναν λευκά κοστούμια τα οποία σχημάτιζαν νοητά έναν λευκό ακατέργαστο καμβά ώστε να ακολουθήσει στην πορεία η φύση και να δημιουργήσει εκεί πάνω φορέματα που δίνουν την ψευδαίσθηση πολλών φύλλων,πεταλούδων ή σταχυών ή ακόμα και θαλάσσιων ανεμώνων,τοποθετημένων με μαεστρία πάνω σε σώματα νεαρών γυναικών.Αντιλήφθηκα γρήγορα πως το όραμα του Lee έχει συνεχιστή...Βέβαια μου έλειψε η κοφτερή,περισσότερο σκοτεινή και λιγότερο ρομαντική αλλά και η λίγο...μμμ...αλλόκοτα απόκοσμη αισθητική του μοναδικού αυτού καλλιτέχνη που χάθηκε τόσο αναπάντεχα μερικούς μήνες πριν.