Συχνά αναρωτιόμουν πώς θα βρω τον εαυτό μου,πώς θα γίνει να συναντηθώ με εμένα,πώς θα τα καταφέρω να φτάσω για όπου προορίζομαι.Με την πάροδο του χρόνου,μέσα από την αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους,μέσα από πολύ διάβασμα και σκέψη κατάλαβα-το για πολλούς αυτονόητο-δε σε βρίσκεις. Σε φτιάχνεις.Μέρα στη μέρα, ώρα στην ώρα,σε δημιουργείς και σε πιάνεις από το χέρι και σε πηγαίνεις όπου επιθυμείς.
Εδώ θα κολλήσω το γνωστό-αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας,θα πας εκεί που κοιτάς-.
Εγώ λοιπόν,από μικρή έριχνα κλεφτές ματιές δεξιά και αριστερά.Ο νους μου ήταν στο σεργιάνι συνέχεια με αποτέλεσμα να μην θέλω να εστιάσω.Είχα βέβαια τις κρυφές μου αγάπες στις οποίες πάντα γυρνούσα αλλά για λίγο,ίσα να ξεκουραστώ.Πάλι δηλαδή μισές δουλειές,πάλι ένα αδιάκοπο τριγύρισμα και ένας ανεκπλήρωτος πόθος για να βρω τον δρόμο μου.Μέσα σε όλα αυτά τα αδιάκοπα πήγαινε-έλα που μετράνε ήδη 12 χρόνια,αγάπησα ό,τι είδα,ανθρώπους,μέρη,ιδέες,μυρωδιές,αγάπησα ό,τι ένιωσα,αγάπησα εμένα και μου υποσχέθηκα να με προσέχω και να με πηγαίνω πολλές βόλτες.
Σήμερα λοιπόν θυμήθηκα το πρώτο μου ταξίδι στο Λονδίνο. Μια πόλη,πολυπολιτισμική,με απίστευτες ακρότητες σε μια μοναδική ισορροπία,μια πόλη με ανθρώπους βιαστικούς,νευρικούς αλλά πάντα χαμογελαστούς και πρόθυμους παρά τους γρήγορους ρυθμούς τους να σε βοηθήσουν.
Αυτή την πόλη την ένιωσα σπίτι μου,δεν με ζόρισε, δεν με έκανε να προσπαθώ να ταιριάξω,με δέχτηκε και για αυτό επιστρέφω εκεί πάντα με χαρά.
Take care luvz
xx Civil.A
Εδώ θα κολλήσω το γνωστό-αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας,θα πας εκεί που κοιτάς-.
Εγώ λοιπόν,από μικρή έριχνα κλεφτές ματιές δεξιά και αριστερά.Ο νους μου ήταν στο σεργιάνι συνέχεια με αποτέλεσμα να μην θέλω να εστιάσω.Είχα βέβαια τις κρυφές μου αγάπες στις οποίες πάντα γυρνούσα αλλά για λίγο,ίσα να ξεκουραστώ.Πάλι δηλαδή μισές δουλειές,πάλι ένα αδιάκοπο τριγύρισμα και ένας ανεκπλήρωτος πόθος για να βρω τον δρόμο μου.Μέσα σε όλα αυτά τα αδιάκοπα πήγαινε-έλα που μετράνε ήδη 12 χρόνια,αγάπησα ό,τι είδα,ανθρώπους,μέρη,ιδέες,μυρωδιές,αγάπησα ό,τι ένιωσα,αγάπησα εμένα και μου υποσχέθηκα να με προσέχω και να με πηγαίνω πολλές βόλτες.
Σήμερα λοιπόν θυμήθηκα το πρώτο μου ταξίδι στο Λονδίνο. Μια πόλη,πολυπολιτισμική,με απίστευτες ακρότητες σε μια μοναδική ισορροπία,μια πόλη με ανθρώπους βιαστικούς,νευρικούς αλλά πάντα χαμογελαστούς και πρόθυμους παρά τους γρήγορους ρυθμούς τους να σε βοηθήσουν.
Αυτή την πόλη την ένιωσα σπίτι μου,δεν με ζόρισε, δεν με έκανε να προσπαθώ να ταιριάξω,με δέχτηκε και για αυτό επιστρέφω εκεί πάντα με χαρά.
Take care luvz
xx Civil.A
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου