Το έχω πραγματικά καλοσκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια...η μέρα του αγίου Βαλεντίνου είναι πραγματικά ανούσια, ανάλατη και παντελώς αηδιαστική για εμένα(με συγχωρείτε άμα σας το χαλάω....).
Σιχαμένα ροζ χαζοαρκουδάκια(που γενικά δεν τα συμπαθώ),τεράστιες λούτρινες καρδιές που με κάνουν να φταρνίζομαι επί ώρες και ηλίθια χαμόγελα υλικής ευτυχίας κολλημένα με έντονο κραγιόν σε γυναικεία χείλη, αυτό είναι ο άγιος Βαλεντίνος για εμένα.. Όσο και αν η φίλη μου η Νικολέτα σιγοψιθυρίζει στο αυτί μου " Είναι η επέτειος του έρωτα, είναι μια τρέλα" δεν πρόκειται να με πείσει.
Όπως και να έχει πρέπει να παραδεχτώ πως τις μεγάλες αγάπες οφείλουμε να τις γιορτάζουμε, κάθε μέρα, συνέχεια, ασταμάτητα...Η προσωπική μεγάλη μου αγάπη είναι τα παπούτσια,i can't get enough(όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι)όσα και να αποκτήσω δεν θα ησυχάσω, πάντα θα ονειρεύομαι περισσότερα και πάντα θα βιώνω έναν νέο έρωτα με κάθε ζευγάρι ξεχωριστά(βέβαια αυτού του είδους οι έρωτες από την φύση τους κοστίζουν ακριβά όμως τουλάχιστον μπορείς να επενδύσεις πάνω τους χωρίς να σε απογοητεύσουν ποτέ ακόμα και την στιγμή ενός πιθανού αποχαιρετισμού).
Η νέα μου αγάπη ακούει στο όνομα Prada και θα ήθελα πολύ να με συνοδέψει στους ανοιξιάτικους περιπάτους μου...
και επειδή έχω καλή διάθεση θα σας ευχηθώ, happy Valentine's day!
